K’s Choice. Rotterdamse Schouwburg

Maar allereerst is het de beurt aan Helsinki, een band die qua bezetting een ware Belgische superband mag heten, met behalve voorman Thomas Vanelslander (die speelde met o.a. Gorki, Arno en, jawel, K’s Choice), nog Pim De Wolf (o.a. Thou), Ace Zec (Customs, Nailpin) en Joos Houwens (The Tellers, Statue). Het viertal uit Gent bracht onlangs hun EP The Band Not The City uit, een uitstekend debuut met stevige, flink eigenwijze rocksongs, en mag deze maand met K’s Choice mee op tour door de Benelux. De muziek van Helsinki werkt live aanstekelijk, en het viertal weet het publiek dan ook moeiteloos in te pakken, en dat is best bijzonder voor een support act. De songs van Helsinki schuren, grooven en wekken stevige dorst op, al is het maar omdat afsluiter Fever een ieder bekend voor zal komen van de Jupiler bierreclame.  Hoe dan ook, een overtuigend optreden van een band waar we nog veel van gaan horen.

Helsinki

K’s Choice opent met drie songs van hun jongste album The Phantom Cowboy: Na het grootse en meeslepende We Are The Universe, en de grungepop van As Rock & Roll As It Gets en Perfect Scar, is er ruimte voor wat ouder werk in de vorm van Hide (van Cocoon Crash) en Daddy’s Gone, afkomstig uit het solo repertoire van Sarah Bettens. Maar daarna keren de Belgen weer terug naar The Phantom Cowboy middels het punky Private Revolution en de oer-grunge van Woman.
Ook de rest van de avond vormt het nieuwe materiaal de hoofdmoot, aangevuld met een aantal oudere songs die zorgvuldig geselcteerd lijken te zijn om daarbij aan te sluiten. Gek genoeg wordt er behalve twee songs van Echo Mountain (I Will Carry You en de titeltrack) en vier songs van Cocoon Crash  amper oud werk van K’s Choice zelf gespeeld, maar wel solowerk van Sarah Bettens en Tunnel To A Cloud van Gert Bettens’ eigen band Woodface. En dat is best jammer, want juist songs als Believe en Everything For Free tonen zich, buiten de sterke songs van The Phantom Cowboy, de hoogtepunten van de avond. En daarvan waren er vast nog wel meer te vinden geweest in het oeuvre van de band.

Bijzonder is de tweede, en laatste toegift. Het instrumentale We Are Glaciers is afkomstig van het album Waving At The Sun dat Gert en Sarah Bettens in 2013 maakten onder de naam Bettens (je zou bijna gek worden van al die zijprojecten, maar dit terzijde) als soundtrack voor een documentaire over de ontberingen van de Belgische poolreiziger Dixie Dansercoer. De lang uitgesponnen track bouwt zorgvuldig naar een hoogtepunt, als ware het een soundscape van Sigur Ros. Het publiek dat zojuist nog enthousiast meezong, is minutenlang muisstil en gaat mee in de wonderschone apotheose.

De echte hoogtijdagen van K’s Choice mogen dan misschien voorbij zijn, aan zeggingskracht hebben de Belgen helemaal niets ingeboet. De weinig oude songs die Sarah en Gert Bettens en hun kompanen vanavond spelen, overtuigen misschien het meest, maar ook het materiaal van The Phantom Cowboy blijkt live uitstekend te werken, in het bijzonder in de echt stevige songs. Vernieuwend is de muziek van K’s Choice anno 2015 zeker niet, maar de mix van grunge en pop werkt . In ieder geval voor de 900 bezoekers van de Rotterdamse Schouwburg. En toch overheerst bij het huiswaarts gaan, gek genoeg, het gevoel dat er net iets meer in had gezeten vanavond.